ΝΣΚ 342/1978
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 342/1978 (16-05-1978)
Αριθμός ερωτήματος: Το υπ' αριθμόν πρωτοκόλλου Γ3894/570/1978 έγγραφο του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, Γενική Διεύθυνση Οικισμού, Διεύθυνση Γ2.
Περίληψη ερωτήματος: Εάν δι' οικόπεδον που απώλεσε την αρτιότητά του συνεπεία διαπλατύνσεως της οδού, επιτρέπεται ο καθορισμός μικρότερων ορίων αρτιότητας κατ' εφαρμογήν και υπό τους όρους του άρθρου 73 παράγραφος 3 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1973.
Επί του ανωτέρω ερωτήματος το Νομικό Συμβούλιον γνωμοδότησε ως ακολούθως:
Δια των διατάξεων των άρθρων 16, 33 και 69 του ισχύοντος Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1973, καθορίζονται οι προϋποθέσεις αρτιότητας των οικοπέδων εις τα επί μέρους συστήματα δομήσεως. Περαιτέρω δ' εις το άρθρο 73 έχον εφαρμογήν εις άπαντα τα οικοδομικά συστήματα, περιλαμβάνονται κατηγορίες οικοπέδων άτινα εξ ειδικών λόγων, χαρακτηρίζονται ως κατά παρέκκλιση άρτια και δομήσιμα.
Ειδικότερα δια της παραγράφου 3 του άρθρου τούτου ορίζεται ότι:
{δι' οικόπεδα κείμενα εντός εγκεκριμένων σχεδίων και που απομειώνονται κατά την διεύρυνση εγκεκριμένων οδών, επιτρέπεται δια προεδρικών διαταγμάτων εκδιδομένων με πρόταση του Υπουργού Δημοσίων Έργων, ο καθορισμός ορίων εμβαδών ή και διαστάσεων μικρότερων και πάντως ουχί κάτω των 3/4, των εν τη περιοχή των άνω οδών ισχυόντων.}
Κατά την πλειοψηφήσασα στο Συμβούλιο γνώμη, απαρτισθείσα εκ τω μετεχόντων της εν αρχή συνθέσεως αυτού πλην του κατωτέρω μειοψηφούντος Εισηγητού, η προπαρατεθείσα διάταξις της παραγράφου 3 άρθρου 73 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1973, δεν ποιείται διάκριση του χρόνου της ένεκα διευρύνσεως οδού επερχόμενης απομείωσης και συνακολούθου απώλειας της αρτιότητας οικοπέδων και ως εκ τούτου καταλαμβάνει και τις περιπτώσεις, καθ' ας ης εκ του λόγου τούτου απομείωση επήλθε προ της ενάρξεως της ισχύος της διατάξεως ταύτης. Η άποψις δ' αυτή ενισχύεται περαιτέρω και εκ της σκέψεως, ότι δεν προκύπτει εκ της άνω διατάξεως ο λόγος διαφόρου αντιμετωπίσεως ομοίων κατά βάσιν περιπτώσεων, δια του αποκλεισμού εκ του θεσπιζόμενου ευεργετικού μέτρου των οικοπέδων άτινα εκ της αυτής αιτίας απώλεσαν την αρτιότητά των προ της ισχύος του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1973.
Αντιθέτως κατά την γνώμη του Νομικού Συμβούλου Μιχάλη Στασινόπουλου (Εισηγητού), προς ην συντάχθηκαν και οι άνευ ψήφου Πάρεδροι Β. Κολοβός και Ι. Ιακωβάκης, εκ της γραμματικής διατυπώσεως της άνω διατάξεως προκύπτει, ότι αυτή λαμβάνει πρόνοια μόνον δια τα από της ισχύος της και εφεξής υφιστάμενα την εκτεθείσα απομείωση οικόπεδα, εφ' όσον δεν ομιλεί και περί των πρότερον απομειωθέντων, ως η επομένη παράγραφος 4 του ιδίου άρθρου 73 δια της οποίας ρυθμίζονται ομοιόμορφα, τα τε καταστάντα και τα καθιστάμενα μη άρτια οικόπεδα εκ της εν τη παραγράφω ταύτη αιτίας. Ως χρόνος όμως απομείωσης δέον να λογιστεί, ουχί ο της κηρύξεως της χάριν διαπλατύνσεως της οδού απαλλοτριώσεως, αλλά ο της συντελέσεως αυτής, διότι τότε απόλυση ο ιδιοκτήτης την κυριότητα του απαλλοτριωθέντος τμήματος και καθίσταται το οικόπεδον μη άρτιο.
Τέλος κατά την ομόφωνη γνώμη του Συμβουλίου, ο κατ' εφαρμογήν της ειρημένης διατάξεως της παραγράφου 3 άρθρου 73 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1973 και υπό τους όρους ταύτης καθορισμούς κατωτέρων των ισχυόντων ορίων αρτιότητας, είναι άσχετος προς τις προϋποθέσεις υπό τις οποίας δύναται να καθορισθούν τα ελάχιστα όρια επιφανείας και διαστάσεων των οικοπέδων, κατά τις εξουσιοδοτικές διατάξεις του άρθρου 9 του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος, ως τροποποιήθηκαν δια του άρθρου 1 του αναγκαστικού νόμου 625/1968.
Συνεπώς κατά την γνώμη της πλειοψηφίας, επί του περί ου το ερώτημα οικοπέδου, καταστάντος ως εκτίθεται μη αρτίου λόγω διαπλατύνσεως οδού εγκριθείσης το έτος 1971, δύναται να τύχη εφαρμογής η διάταξις του άρθρου 73 παράγραφος 3 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1973, εφ' όσον συντρέχουν και οι λοιποί όροι αυτής.
Εν Αθήναις τη 19-05-1978.
Ο Εισηγητής
Νομικός Σύμβουλος