ΣτΕ 877/2000
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 877/2000
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Τμήμα Δ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 18-01-2000 με την εξής σύνθεση: Μ. Βροντάκης, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Δ' Τμήματος, Δ. Πετρούλιας, Γ. Παπαγεωργίου, Σύμβουλοι, Δ. Γρατσίας, Δ. Μακρής, Πάρεδροι.
Γραμματέας η Α. Τριάδη, Γραμματέας του Δ' Τμήματος.
Για να δικάσει την από 25-09-1997 αίτηση των: 1) __________, 2) __________, ενεργούντων ατομικά και ως κοινοπραξία με την επωνυμία __________, που εδρεύει στον Πειραιά, οδός __________ και εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίοι παρέστησαν με τον δικηγόρο Χαράλαμπο Προδρομίδη (Αριθμός Μητρώου 1087 Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς), που τον διόρισαν με πληρεξούσιο,
κατά των: 1) Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, ο οποίος παρέστη με τον Εμμανουήλ Συγγελάκη, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και 2) Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κορινθίας, η οποία δεν παρέστη,
και κατά του παρεμβαίνοντος __________, Πολιτικού Μηχανικού, κατοίκου Αθηνών, οδός __________, ο οποίος παρέστη με τον δικηγόρο Κωνσταντίνο Σκάρπα (Αριθμός Μητρώου 7572), που τον διόρισε στο ακροατήριο.
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες επιδιώκουν να ακυρωθούν:
1) η σιωπηρή απόρριψη του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, της από 29-04-1997 και υπ' αριθμόν πρωτοκόλλου 14079/1997 προσφυγής τους κατά της υπ' αριθμόν πρωτοκόλλου 1785/28-03-1997 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου,
2) η υπ' αριθμόν πρωτοκόλλου 1785/1997 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου,
3) η υπ' αριθμόν πρωτοκόλλου 6135/1996 απόφαση της Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Χωροταξίας Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κορινθίας και
4) κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου Δ. Μακρή.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο των αιτούντων, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση, τον πληρεξούσιο του παρεμβαίνοντος και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το Νόμο
1. Επειδή για την άσκηση της κρινομένης αιτήσεως έχουν καταβληθεί τα νόμιμα τέλη και το παράβολο (7395670-1/1997 διπλότυπα της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών, 076297/1997 ειδικό έντυπο παραβόλου).
2. Επειδή με την 48/1989 άδεια οικοδομής της Πολεοδομίας Κορίνθου/Νομαρχίας Κορινθίας επιτράπηκε στον __________ η ανέγερση διώροφης οικοδομής με υπόγειο, στον οικισμό Νεράντζας Κορινθίας / υφιστάμενο πριν από το έτος 1923). Η άδεια αυτή αναθεωρήθηκε με την 519/1992 όμοια πράξη, για την αλλαγή των όψεων και την τροποποίηση υδραυλικής μελέτης και θερμομονώσεως. Με την 5174/1994 απόφαση της Προϊσταμένης του Τμήματος Πολεοδομίας και Πολεοδομικών Εφαρμογών της ιδίας Νομαρχίας ανακλήθηκε η 519/1992 πράξη, για το λόγο ότι (σύμφωνα και με το ΕΜΠ 03-01-1993 σχετικό έγγραφο) ο υπόγειος χώρος της εν λόγω οικοδομής έχει αυθαιρέτως μετατραπεί σε χώρο κυρίας χρήσεως και ως εκ τούτου η μελέτη και η κατασκευή των υδραυλικών εγκαταστάσεων δεν πληρούν τις προδιαγραφές του άρθρου 26 του κτιριοδομικού κανονισμού. Στην συνέχεια, με την 79890/5890/1994 απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, κατόπιν προσφυγής της κοινοπραξίας __________, που ανέλαβε να ανεγείρει την οικοδομή, ακυρώθηκε η προηγουμένη πράξη, με την αιτιολογία ότι η αλλαγή χρήσεως αποτελεί υπέρβαση της αδείας και η υπέρβαση αυτή δεν αποτελεί λόγο ανακλήσεως της οικοδομής αδείας.
Ακολούθως, με την 1191/06-03-1996 απόφαση της Διευθύνσεως Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως Κορινθίας ανακλήθηκε και πάλι η 519/1992 πράξη αναθεωρήσεως, με την αιτιολογία ότι η απόσταση των βόθρων από τα θεμέλια της οικοδομής (σύμφωνα με την μελέτη) δεν είναι η προβλεπόμενη από την Ε1Β/221/1965 Υγειονομική Διάταξη και ότι δεν είναι ευχερής ο έλεγχος και η δυνατότητα επισκέψεως αυτών, κατά παράβαση της ίδιας Υγειονομικής Διατάξεως.
Η απόφαση όμως αυτή ακυρώθηκε, για τυπικό λόγο, με την 3830/1996 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου, κατόπιν της από 02-04-1996 προσφυγής της προαναφερθείσης κοινοπραξίας, η ασκηθείσα δε κατ' αυτής προσφυγή του __________ (επικαρπωτή οριζόντιας ιδιοκτησίας της εν λόγω οικοδομής) απορρίφθηκε με την 91875/5767/1996 απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κορινθίας επανήλθε στην υπόθεση και με την 6135/24- 12-1996 απόφαση ανακάλεσε και πάλι, την 519/1992 οικοδομική άδεια, με την αιτιολογία (σύμφωνα και με το 734/1994 έγγραφο της Περιφέρειας Πελοποννήσου) ότι η απόσταση των βόθρων από τα θεμέλια (πέδιλα) της οικοδομής δεν είναι η κατά νόμο προβλεπόμενη ως ελάχιστη, δηλαδή είναι μικρότερη του ενός μέτρου, ότι το βάθος των βόθρων είναι 0,60 m, δηλαδή το ήμισυ του επιτρεπομένου από την Ε1Β/221/1965 Υγειονομική Διάταξη, καθώς και ότι δεν είναι ευχερής ο έλεγχος και η δυνατότητα επισκέψεως αυτών.
Με την 1785/1997 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου απορρίφθηκε η από 29-01-1997 προσφυγή του __________ κατά της τελευταίας νομαρχιακής αποφάσεως. Η σχετική δε προσφυγή που ακολούθως άσκησαν οι ίδιοι, στις 08-05-1997, ενώπιον του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, απορρίφθηκε σιωπηρώς με την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας των εξήντα ημερών. Ήδη με την κρινομένη αίτηση ζητείται από τους ανωτέρω __________ η ακύρωση α) της 6135/1996 αποφάσεως της Προϊσταμένης του Τμήματος Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως Κορινθίας, β) της 1785/1997 αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου και γ) της τεκμαιρόμενης απορρίψεως από τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων της από 08-05-1997 προσφυγής των αιτούντων.
3. Επειδή παρέμβαση υπέρ του κύρους των προσβαλλόμενων ασκεί ο __________.
4. Επειδή ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων δεν είχε υποχρέωση να εκδώσει απόφαση για την ασκηθείσα ανωτέρω προσφυγή νομιμότητας, που λογίζεται ότι έχει απορριφθεί με την πάροδο της νόμιμης προθεσμίας αποφάνσεως επ' αυτής, και επομένως είναι αβάσιμος ο λόγος, με τον οποίο προβάλλονται τα αντίθετα.
5. Επειδή η επίδικη ανάκληση έγινε εντός ευλόγου χρόνου, εφ' όσον έγινε μέσα στον θεσπιζόμενο από το άρθρο μόνον του αναγκαστικού νόμου 261/1968 (ΦΕΚ 12/Α/1968) ως ελάχιστο εύλογο χρόνο, δηλαδή πριν από την συμπλήρωση πενταετίας, από την έκδοση της ανακληθείσης πράξεως.
Επομένως, είναι αβάσιμος ο λόγος, με τον οποίο προβάλλονται τα αντίθετα.
6. Επειδή σύμφωνα, τόσον με το άρθρο 9 παράγραφος 3.3 της Ε1Β/221/1965 αποφάσεως των Υπουργών Εσωτερικών και Υγιεινής (ΦΕΚ 138/Β/1965), όσον και με το άρθρο 99 παράγραφος 5 εδάφιο δ' του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1973, αλλά και με το άρθρο 26 παράγραφος 3.16 του κτιριοδομικού κανονισμού (ΦΕΚ 59/Δ/1989), ήδη δε το άρθρο 369 παράγραφος 3 εδάφιο ι)στ' του κώδικα βασικής πολεοδομικής νομοθεσίας (από 14-07-1999 προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 580/Δ/1999)), οι στεγανοί βόθροι (σηπτικές δεξαμενές) πρέπει να απέχουν από τα θεμέλια κτηρίων τουλάχιστον 1 m.
Η απόσταση αυτή απαιτείται και για την στεγανή δεξαμενή της παραγράφου 7 του άρθρου 9 της ανωτέρω κοινής υπουργικής αποφάσεως, κατά την διάταξη του εδαφίου γ' της ίδιας παραγράφου. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, είναι νόμιμη η αιτιολογία της επίδικης ανακλήσεως, που αφορά την μη τήρηση της ελάχιστης αποστάσεώς του ενός μέτρου των επίμαχων υδραυλικών εγκαταστάσεων (ανεξαρτήτως εάν είναι στεγανοί βόθροι ή, όπως ισχυρίζονται οι αιτούντες, στεγανές δεξαμενές της ανωτέρω παραγράφου 7) από τα θεμέλια (πέδιλα) του κτηρίου.
Επομένως, είναι αβάσιμα τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα, ενώ, ειδικότερα, οι αιτούντες δεν αποδεικνύουν πλάνη περί τα πράγματα, δεδομένου ότι επικαλούνται τεχνική έκθεση μηχανικού, που δεν αναφέρεται στην ανωτέρω κρίσιμη απόσταση, καθώς και σχέδια, που δεν απεικονίζουν τα θεμέλια (πέδιλα) του κτηρίου. Επίσης η εκτεθείσα πλημμέλεια δεν αφορά την εκτέλεση της ανακληθείσης πράξεως, όπως αβασίμως ισχυρίζονται οι αιτούντες. Εξ άλλου είναι απορριπτέα τα προβαλλόμενα σχετικά με την νομιμότητα της 48/1989 άδειας, διότι δεν προσάπτονται με αυτά πλημμέλειες στην ανωτέρω αιτιολογία.
Περαιτέρω, η αιτιολογική αυτή βάση που εξετάσθηκε στηρίζει επαρκώς την επίδικη ανάκληση και επομένως είναι αλυσιτελείς οι λόγοι που στρέφονται κατά των άλλων αιτιολογικών βάσεων της. Υπό το δεδομένο δε τούτο, ότι η επίδικη ανάκληση βρίσκει επαρκές έρεισμα στην ανωτέρω αιτιολογική βάση, είναι, επίσης, αλυσιτελή τα προβαλλόμενα ότι ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας δεν εξέτασε ορισμένους λόγους της προσφυγής.
7. Επειδή οι υδραυλικές εγκαταστάσεις αποτελούν αυτοτελείς κατασκευές έναντι των λοιπών κατασκευών που επέτρεψε η ανακληθείσα πράξη αναθεωρήσεως.
Επομένως, η Διοίκηση δεν έπρεπε να ανακαλέσει στο σύνολό της την πράξη αυτή λόγω πλημμελειών που αφορούν μόνον τις υδραυλικές εγκαταστάσεις. Ως εκ τούτου, η κρινομένη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή για τον σχετικό λόγο που βασίμως προβάλλεται και να ακυρωθούν, οι προσβαλλόμενες, κατά το μέρος που η προσβαλλόμενη ανάκληση καταλαμβάνει και τις λοιπές επιτραπείσες, πέραν των υδραυλικών εγκαταστάσεων, κατασκευές.
8. Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, η μεν κρινομένη αίτηση πρέπει να απορριφθεί εν μέρει και να γίνει δεκτή εν μέρει και να ακυρωθούν, κατά τούτο, οι προσβαλλόμενες, η δε παρέμβαση να γίνει δεκτή εν μέρει και απορριφθεί εν μέρει.
Δια ταύτα
Απορρίπτει εν μέρει την αίτηση.
Δέχεται εν μέρει την αίτηση και ακυρώνει, κατά το μέρος τούτο:
α) την 6135/1996 απόφαση της Προϊσταμένης του Τμήματος Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοικήσεως Κορινθίας,
β) την 1785/1997 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου και
γ) την τεκμαιρόμενη απόρριψη της από 08-05-1997 προσφυγής από τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων,
κατά το σκεπτικό.
Δέχεται εν μέρει και απορρίπτει εν μέρει την παρέμβαση.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.
Συμψηφίζει την δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 26-01-2000 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 22-02-2000.