ΣτΕ 2880/2015
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 2880/2015
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Τμήμα Ε
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 07-03-2012, με την εξής σύνθεση: Κ. Μενουδάκος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Ε' Τμήματος, Ιωάννης Μαντζουράνης, Μ.- Ελ. Κωνσταντινίδου, Αντώνης Ντέμσιας, Θ. Αραβάνης, Σύμβουλοι, Ο. Παπαδοπούλου, Χρήστος Παπανικολάου, Πάρεδροι. Γραμματέας η Ειρήνη Δασκαλάκη.
Για να δικάσει την από 13-04-2004 αίτηση:
του σωματείου με την επωνυμία ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ (ΕΕΤΕΜ), που εδρεύει στην Αθήνα (Μάρνη 44), το οποίο παρέστη με τη δικηγόρο Αθηνά Μανίκα (Αριθμός Μητρώου 8429), που τη διόρισε στο ακροατήριο ο Πρόεδρος του σωματείου,
κατά του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και ήδη Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ο οποίος παρέστη με τον Δημήτριο Κατωπόδη, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Με την αίτηση αυτή το αιτούν σωματείο επιδιώκει να ακυρωθεί η υπ' αριθμόν οίκοθεν 7587/2004 (ΦΕΚ 372/Β/2004) απόφαση της Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Παρέδρου Όλγα Παπαδοπούλου.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε την πληρεξούσιο του αιτούντος σωματείου, η οποία ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το Νόμο
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αιτήσεως έχει κατατεθεί το νόμιμο παράβολο (υπ' αριθμούς 808741/2004 και 699066/2004 έντυπα γραμμάτια παραβόλου).
2. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση ζητείται η ακύρωση της οίκοθεν 7587/2004 αποφάσεως της Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, με τον τίτλο Καθορισμός των μικρών παραβάσεων που μπορούν να εξαιρεθούν από κατεδάφιση κατά το άρθρο 9 παράγραφος 8 του νόμου 1512/1985, καθώς και των ειδικότερων προϋποθέσεων και των όρων εφαρμογής της διάταξης (ΦΕΚ 372/Β/2004), κατά το μέρος που καθορίζει, στο άρθρο 2, τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία για την εξαίρεση από την κατεδάφιση.
3. Επειδή, η υπόθεση έχει εισαχθεί στην επταμελή σύνθεση με την από 10-01-2005 πράξη του Προέδρου του Τμήματος.
4. Επειδή, όπως προεκτέθηκε, με την κρινόμενη αίτηση ζητείται η ακύρωση του άρθρου 2 της ανωτέρω κανονιστικής αποφάσεως, με το οποίο καθορίζονται οι προϋποθέσεις και η διαδικασία για την εξαίρεση από την κατεδάφιση των μικρών παραβάσεων. Το αιτούν σωματείο, το οποίο συνεστήθη το 1943, μετονομάσθηκε σε Επιστημονική Ένωση Τεχνολογικής Εκπαίδευσης Μηχανικών το 1999 και ήδη, κατόπιν της εκ νέου τροποποιήσεως του καταστατικού του με την 5295/2011 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα εκουσίας δικαιοδοσίας), φέρει την επωνυμία Επαγγελματική-Επιστημονική Ένωση Τεχνολογικής Εκπαίδευσης Μηχανικών
(βλέπε σχετικώς και το προσκομισθέν 2768/2011 πιστοποιητικό της Γραμματείας του Πρωτοδικείου Αθηνών), αποτελεί, σύμφωνα με το καταστατικό του:
{τον επιστημονικό και επαγγελματικό ενιαίο φορέα οργάνωσης και εκπροσώπησης των Μηχανικών του τεχνολογικού τομέα ανώτατης εκπαίδευσης} (άρθρο 1), σκοπό δε έχει, μεταξύ άλλων:
{(την) προστασία και προώθηση των επιστημονικών και τεχνολογικών ενδιαφερόντων, των οικονομικών, ασφαλιστικών και των επαγγελματικών συμφερόντων και δικαιωμάτων των μελών (του) και (την) προάσπιση και προβολή του επιστημονικού και επαγγελματικού τους κύρους} (άρθρο 2 παράγραφος 2).
Εξ άλλου, κατά το άρθρο 4 παράγραφος 2 της 75724/1151/1983 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Προεδρίας της Κυβερνήσεως και Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος (ΦΕΚ 767/Β/1983), όπως η περίπτωση ε αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 παράγραφος 1 του προεδρικού διατάγματος [ΠΔ] 69/2000 (ΦΕΚ 60/Α/2000):
{Το Συμβούλιο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος Νομού είναι πενταμελές ή επταμελές κατά περίπτωση και αποτελείται (α) ... (ε) Από έναν πτυχιούχο μηχανικής-τεχνολογικής εκπαίδευσης με τον αναπληρωτή του μέλη της Επιστημονικής Ένωσης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης Μηχανικών.}
Ήδη δε, σύμφωνα με το ισχύον άρθρο 33 του νόμου 4014/2011 (ΦΕΚ 209/Α/2011), στο οποίο προβλέπεται κατάργηση των κατά τόπους Συμβούλια Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος και σύσταση των Συμβουλίων Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος Αποκεντρωμένης Διοίκησης, στα μέλη των νέων αυτών συμβουλίων περιλαμβάνεται:
{ένα(ς) πτυχιούχος μηχανικός τεχνολογικής εκπαίδευσης, μέλος της Επιστημονικής Ένωσης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης Μηχανικών.}
Με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι θίγονται τα συμφέροντα των μελών του αιτούντος σωματείου διότι, σύμφωνα με το πληττόμενο άρθρο 2 της επίμαχης υπουργικής αποφάσεως, οι μικρές παραβάσεις διακρίνονται σε δύο κατηγορίες και για την πρώτη κατηγορία η αρμοδιότητα εξαιρέσεως από την κατεδάφιση ανατίθεται στον Προϊστάμενο της οικείας Πολεοδομικής Υπηρεσίας, χωρίς να απαιτείται σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος του Νομού, του συλλογικού δηλαδή διοικητικού οργάνου στο οποίο, κατά νόμον, μετέχουν τα μέλη του αιτούντος. Με τα δεδομένα αυτά, η κρινόμενη αίτηση ασκείται με έννομο συμφέρον. Περαιτέρω, η αίτηση ασκήθηκε εμπροθέσμως την 22-04-2004, πριν δηλαδή από την πάροδο εξηκονθημέρου από τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης αποφάσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την 24-02-2004, και εν γένει παραδεκτώς.
5. Επειδή, στο άρθρο 9 παράγραφος 8 του νόμου 1512/1985 (ΦΕΚ 4/Α/1985) ορίζονται τα εξής:
{Με απόφαση του νομάρχη μπορεί να εγκρίνεται η εξαίρεση ή όχι από την κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών, εάν πρόκειται για μικρές παραβάσεις των οποίων κατασκευών η κατεδάφιση θα κατέληγε σε υπέρμετρη βλάβη του κτηρίου ή θα έθετε σε κίνδυνο την φέρουσα κατασκευή αυτού ή θα παρέβλαπτε την αισθητική εμφάνιση των κτηρίων ή θα απαιτούσε υπέρμετρες δαπάνες για την αποκατάσταση της αισθητικής και των οποίων η διατήρηση εν πάση περιπτώσει δεν θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια της κατασκευής ούτε θα απέβαινε σε βάρος της πόλεως. Η απόφαση της εξαίρεσης εκδίδεται με σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος του νομού. Στην περίπτωση αυτή επιβάλλονται τα προβλεπόμενα από την παράγραφο 2 του άρθρου 17 του νόμου 1337/1983 πρόστιμα} (βλέπε και άρθρο 388 παράγραφος 1 του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας, που κυρώθηκε με το από 14-07-1999 προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 580/Δ/1999)).
Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, η οποία είναι στενώς ερμηνευτέα ενόψει, αφενός, του άρθρου 24 παράγραφος 2 του Συντάγματος, που επιβάλλει την εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών όρων διαβιώσεως κατά τη διαμόρφωση και την ανάπτυξη των πόλεων, και, αφετέρου, του συνόλου των αναφερομένων στις αυθαίρετες κατασκευές διατάξεων του ανωτέρω νόμου, καθώς και του νόμου 1337/1983, με τις οποίες δεν καταργείται, αλλά διατηρείται ο κανόνας της κατεδαφίσεως των αυθαιρέτων, οι αποφάσεις με τις οποίες εγκρίνεται η εξαίρεση αυθαίρετης κατασκευής από την κατεδάφιση πρέπει σε κάθε περίπτωση να αιτιολογούνται ειδικώς, με αναφορά των συγκεκριμένων λόγων για τους οποίους κρίθηκε ότι η αυθαίρετη αυτή κατασκευή ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις που τίθενται με την ανωτέρω διάταξη για την εξαίρεση από την κατεδάφιση. Αντιθέτως, οι πράξεις με τις οποίες η Διοίκηση αρνείται να εγκρίνει την εξαίρεση δεν χρειάζονται ειδικότερη αιτιολογία, αλλά αρκεί για την αιτιολόγησή τους η περιγραφή της αυθαίρετης κατασκευής και η κρίση ότι ελλείπει μια από τις προϋποθέσεις που απαιτούνται κατά τον νόμο για την εξαίρεσή της από την κατεδάφιση, καθόσον στην περίπτωση αυτή η σχετική απορριπτική απόφαση βρίσκει έρεισμα στην πολεοδομική διάταξη που παραβιάσθηκε (βλέπε ΣτΕ 1831/2005, 564/2005, 3258/2003, 3240/1999, 1257/1999, 3058/1996, 2331/1996, 5483/1995 κ.ά.). Περαιτέρω, η διάταξη αυτή έχει την έννοια ότι ο Νομάρχης δεσμεύεται από την κρίση του οικείου Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος όταν αυτό γνωμοδοτεί αρνητικά για την εξαίρεση από την κατεδάφιση αυθαιρέτου κτίσματος και δεν δύναται να εγκρίνει την εξαίρεσή του.
Στην αντίθετη όμως περίπτωση, όταν δηλαδή το οικείο Συμβούλιο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος γνωμοδοτεί υπέρ της εξαιρέσεως από την κατεδάφιση του αυθαιρέτου κτίσματος, ο Νομάρχης, ενόψει και του κανόνα της κατεδαφίσεως των αυθαιρέτων, δύναται απλώς, αλλά δεν υποχρεούται να υιοθετήσει τη γνωμοδότηση και να εγκρίνει την εξαίρεση από την κατεδάφιση. Στην περίπτωση δε αυτή, ο Νομάρχης, εάν απορρίψει το περί εξαιρέσεως από την κατεδάφιση αίτημα, δεν υποχρεούται να αιτιολογήσει ειδικώς την κρίση του, εκτός εάν το Συμβούλιο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος στη σχετική γνωμοδότησή του έχει αιτιολογήσει ειδικώς τους λόγους οι οποίοι δικαιολογούν την εξαίρεση από την κατεδάφιση του ως άνω κτίσματος.
Εξ άλλου, για την αποδοχή του αιτήματος εξαιρέσεως από την κατεδάφιση, κατ' εφαρμογή της πιο πάνω διατάξεως, απαιτείται να διαπιστώνεται η συνδρομή σωρευτικά τεσσάρων προϋποθέσεων. Ειδικότερα, απαιτείται να βεβαιώνεται αιτιολογημένα, πρώτον ότι η παράβαση είναι μικρή, δεύτερον, ότι η κατεδάφιση του αυθαιρέτου θα κατέληγε σε υπέρμετρη βλάβη του κτηρίου ή θα έθετε σε κίνδυνο την φέρουσα κατασκευή αυτού ή θα παρέβλαπτε την αισθητική εμφάνιση των κτηρίων ή θα απαιτούσε υπέρμετρες δαπάνες για την αποκατάσταση της αισθητικής, τρίτον ότι η διατήρηση του αυθαιρέτου δεν θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της κατασκευής και τέταρτον, ότι η διατήρηση του αυθαιρέτου δεν αποβαίνει σε βάρος της πόλεως (βλέπε ΣτΕ 564/2005, 1014/2001, 3678/1999, 2566/1999, 215/1996).
6. Επειδή, με την παράγραφο 5 του άρθρου 9 του νόμου 3212/2003 (ΦΕΚ 308/Α/2003) μετά το πρώτο εδάφιο της ανωτέρω διατάξεως του άρθρου 9 του νόμου 1512/1985, μετά δηλαδή τη διάταξη η οποία ορίζει ότι με απόφαση του νομάρχη μπορεί να εγκρίνεται, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, η εξαίρεση από την κατεδάφιση αυθαιρέτων κατασκευών, εφόσον πρόκειται για μικρές παραβάσεις, προστέθηκε το εξής εδάφιο:
{Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων καθορίζονται οι μικρές παραβάσεις για τις οποίες είναι δυνατή η εξαίρεση από την κατεδάφιση, σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο, οι ειδικότερες προϋποθέσεις της εξαίρεσης, οι όροι εφαρμογής της διάταξης αυτής και κάθε σχετικό θέμα.}
Διατηρήθηκε δε το πρώην δεύτερο εδάφιο του άρθρου 9 παράγραφος 8 του νόμου 1512/1985, το οποίο ορίζει ότι:
{Η απόφαση της εξαίρεσης εκδίδεται με σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος του νομού ...}
Εξ άλλου, με το άρθρο 23 παράγραφος 6 περίπτωση γ' του νόμου 2300/1995 (ΦΕΚ 69/Α/1995), προστέθηκαν στο τέλος της παραγράφου 8 του άρθρου 9 του νόμου 1512/1985 διατάξεις για την μετατροπή του προστίμου διατηρήσεως αυθαιρέτων σε πρόστιμο εφάπαξ. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι, και μετά την τροποποίηση του άρθρου 9 παράγραφος 8 του νόμου 1512/1985 με το άρθρο 9 παράγραφος 5 του νόμου 3212/2003, που προσέθεσε, μετά το πρώτο εδάφιο, νέο εδάφιο, με το οποίο χορηγείται εξουσιοδότηση στον Υπουργό να καθορίζει κανονιστικώς:
{(τις) μικρές παραβάσεις για τις οποίες είναι δυνατή η εξαίρεση από την κατεδάφιση}
καθώς και:
{(τις) ειδικότερες προϋποθέσεις της εξαίρεσης, (τους όρους) εφαρμογής της διάταξης αυτής και κάθε σχετικό θέμα}
αρμόδιος για την έγκριση ή μη της εξαιρέσεως από την κατεδάφιση αυθαιρέτων κατασκευών με μικρές παραβάσεις είναι ο οικείος Νομάρχης (ήδη δε ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, κατά το άρθρο 283 παράγραφος 3 του νόμου 3852/2010 (ΦΕΚ 87/Α/2010)), η απόφαση του οποίου εκδίδεται με σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος (ήδη δε του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος Αποκεντρωμένης Διοίκησης, κατά το προαναφερθέν άρθρο 33 του νόμου 4014/2011) και εφόσον συντρέχουν, σωρευτικά, οι ως άνω τέσσερις προϋποθέσεις του πρώτου εδαφίου.
7. Επειδή, κατ' επίκληση των προαναφερθεισών διατάξεων, ήτοι του άρθρου 9 παράγραφος 8 του νόμου 1512/1985, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 9 παράγραφος 5 του νόμου 3212/2003, των άρθρων 15, 16, 17 του νόμου 1337/1983 (ΦΕΚ 33/Α/1983), που ρυθμίζουν ζητήματα σχετικά με την αναστολή της κατεδαφίσεως αυθαιρέτων κτισμάτων τα οποία έχουν ανεγερθεί μέχρι την 31-01-1983 (άρθρο 15), την εξαίρεση από την κατεδάφιση αυθαιρέτων κτισμάτων (άρθρο 16) και την υποχρεωτική κατεδάφιση των ανεγερθέντων μετά την 31-01-1983 αυθαιρέτων (άρθρο 17), καθώς και των άρθρων 22 παράγραφοι 1, 3 και 4 και 23 του νόμου 1577/1985 (ΦΕΚ 210/Α/1985), που προβλέπουν την έκδοση οικοδομικής άδειας για την εκτέλεση εργασιών δομήσεως, τον χαρακτηρισμό κατασκευών ως αυθαιρέτων και τις προσθήκες σε νομίμως υφιστάμενα κτήρια (βλέπε και άρθρα 381 και επόμενα του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας), εκδόθηκε η προσβαλλόμενη οίκοθεν 7587/2004 απόφαση της Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων. Κατά το άρθρο 1 της αποφάσεως αυτής, ως μικρές πολεοδομικές παραβάσεις θεωρούνται εκείνες:
{που παραβιάζουν σε μικρή κλίμακα τα μεγέθη ισχύουσας άδειας δόμησης ή τα μεγέθη που επιτρέπονται από τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις, καθ' υπέρβαση ή παράβαση των οριζομένων στις παραγράφους 1, 3 και 4 του άρθρου 22 του (νόμου 1577/1985) και οι οποίες λόγω του μικρού μεγέθους τους:
α. δεν αλλοιώνουν ούτε υποβαθμίζουν την όψη του κτηρίου στο οποίο έχουν κατασκευασθεί και το πέριξ αυτού φυσικό ή δομημένο περιβάλλον,
β. δεν δημιουργούν αυτοτελή χώρο και
γ. δεν είναι επικίνδυνα και δεν επιφέρουν επικινδυνότητα του νομίμου ή δυναμένου να νομιμοποιηθεί κτηρίου.}
Περαιτέρω, στο πληττόμενο με την κρινόμενη αίτηση άρθρο 2 της αυτής αποφάσεως ορίζονται τα ακόλουθα:
{1. Οι μικρές πολεοδομικές, δομικές ή κτιριολογικές παραβάσεις του άρθρου 1, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις νομιμότητας ή νομιμοποίησης του υπολοίπου κτηρίου, και με την προϋπόθεση ότι αιτιολογημένα και συγκεκριμένα συντρέχουν τα κριτήρια του άρθρου 16 παράγραφος 1 του νόμου 1337/1983, μπορούν να εξαιρεθούν της κατεδάφισης με τις ακόλουθες διαδικασίες και προϋποθέσεις:
Α. Με απόφαση εξαίρεσης που εκδίδεται από τον Προϊστάμενο της Πολεοδομικής Υπηρεσίας, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις μίας από τις επόμενες περιπτώσεις:
α)1. Δεν ξεπερνούν το 5% της αντίστοιχης επιτρεπόμενης διάστασης του κτηρίου, και το πολύ μέχρι 0.5 m, δεν δημιουργούν επιφάνεια μεγαλύτερη του 5% της πραγματοποιούμενης επιφάνειας του ορόφου και μέχρι 5 m2 ανά όροφο, εφόσον ταυτόχρονα δεν υπερβαίνει το 5% της επιτρεπόμενης κάλυψης και συνολικά το 10% του επιτρεπόμενου συντελεστή δόμησης και όγκου και η μείωση των υποχρεωτικών αποστάσεων του κτηρίου από τα όρια του οικοπέδου δεν είναι μεγαλύτερη των 0,25 m.
α)2. Δεν δημιουργούν επιφάνεια μεγαλύτερη των 8 m2 ανά όροφο, εφόσον ταυτόχρονα δεν παραβιάζεται το περίγραμμα του κτηρίου και οι υποχρεωτικές αποστάσεις από τα όρια του οικοπέδου.
α)3. Αφορούν σε αλλαγή της θέσης του κτηρίου στο οικόπεδο ή αλλαγή της τομής του κτηρίου χωρίς υπέρβαση του επιτρεπόμενου ύψους ή του επιτρεπόμενου αριθμού ορόφων και ταυτόχρονα συντρέχουν οι λοιπές προϋποθέσεις των παραγράφων α)1 και α)2.
α)4. Αφορούν σε προσθήκη μονωτικού ή θερμοσυσσωρευτικού κελύφους, σύμφωνα με τα κριτήρια των παραγράφων 6 και 7 του άρθρου 11 του νόμου 1577/1985 ...
Β. Με απόφαση εξαίρεσης που εκδίδεται από τον Νομάρχη, εφόσον οι μικρές παραβάσεις υπερβαίνουν τα όρια της προηγούμενης περίπτωσης (Α). Η Απόφαση εκδίδεται μετά από αιτιολογημένη εισήγηση της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας και σύμφωνη γνωμοδότηση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Οικισμού και Περιβάλλοντος.
2. Οι ως άνω αποφάσεις εκδίδονται μετά από αίτηση του ενδιαφερόμενου, που συνοδεύεται από τοπογραφικό διάγραμμα, διάγραμμα κάλυψης στο οποίο σημειώνονται με κόκκινο μελάνι οι προς εξαίρεση μικρές παραβάσεις, τεχνική-αιτιολογική έκθεση, στοιχεία νομιμότητας ή νομιμοποίησης του κυρίως κτηρίου ή κατασκευής και φωτογραφίες.
3. Με τις ίδιες ή όμοιες αποφάσεις επιβάλλονται τα αντίστοιχα πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης, με δυνατότητα μετατροπής τους σε εφάπαξ εισφορά, ίση με το πρόστιμο ανέγερσης και επίσης καθορίζεται η δυνατότητα αποπεράτωσης ή μερικής διαμόρφωσης των μικρών παραβάσεων που εξαιρούνται της κατεδάφισης.
4. Στις περιπτώσεις που χορηγείται εξαίρεση για τις μικρές παραβάσεις, δεν επιβάλλονται οι λοιπές ποινικές και διοικητικές κυρώσεις του άρθρου 17 του νόμου 1337/1983, για τους ιδιοκτήτες και τους μηχανικούς.}
8. Επειδή, ενόψει όσων έγιναν δεκτά ανωτέρω, στη σκέψη 6, το σύστημα που εισάγεται με το πληττόμενο άρθρο 2 της επίμαχης οίκοθεν 7587/2004 υπουργικής αποφάσεως, σύμφωνα με το οποίο οι μικρές παραβάσεις διακρίνονται σε δύο κατηγορίες και διαφοροποιούνται οι προϋποθέσεις της εξαίρεσης από την κατεδάφιση που προβλέπονται για καθεμία από τις κατηγορίες αυτές και, περαιτέρω, για μεν την πρώτη κατηγορία παραβάσεων, που περιγράφονται στην παράγραφο Α, η εξαίρεση από την κατεδάφιση δεν εγκρίνεται από τον οικείο Νομάρχη, αλλά από τον Προϊστάμενο της Πολεοδομικής Υπηρεσίας, χωρίς προηγούμενη γνωμοδότηση του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος, για την δεύτερη δε κατηγορία των παραβάσεων, που κατά την παράγραφο Β υπερβαίνουν τα όρια της προηγούμενης παραγράφου, η εξαίρεση εγκρίνεται από τον Νομάρχη, δεν βρίσκει έρεισμα στην εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 9 παράγραφος 8 του νόμου 1512/1985, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 9 παράγραφος 5 του νόμου 3212/2003, ούτε στις λοιπές διατάξεις που μνημονεύονται στο προοίμιο της υπουργικής αυτής αποφάσεως. Πρέπει, συνεπώς, για τον λόγο αυτό, που προβάλλεται βασίμως, να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ακυρωθεί η οίκοθεν 7587/2004 απόφαση της Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων κατά το προσβαλλόμενο μέρος της, να ακυρωθεί δηλαδή το άρθρο 2 της ανωτέρω αποφάσεως.
Δια ταύτα
Δέχεται την αίτηση.
Ακυρώνει εν μέρει την οίκοθεν 7587/2004 απόφαση της Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων κατά το αιτιολογικό.
Επιβάλλει στο Δημόσιο τη δικαστική δαπάνη του αιτούντος σωματείου, που ανέρχεται σε 920 €.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 15-10-2012 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στις 17-07-2015.
Η Πρόεδρος
Η Γραμματέας του Α' Τμήματος Διακοπών